مواد شیمیایی باتری‌های لیتیومی تقریباً همه زمین را آلوده کرده‌اند_رنگو

تحقیقات تازه نشان داده است که مواد شیمیایی پایدار مرتبط با فرایند تشکیل باتری‌های لیتیومی در نقاط گوناگون دنیا، از جمله نواحی نزدیک به کارخانه‌های باتری‌سازی و حتی مناطق دورافتاده زمین جهت آلودگی محیط‌زیست شده‌اند.

آیا باتری‌های لیتیومی جهت برهم‌خوردن اکوسیستم زمین خواهند شد؟

پرفلوئوروآلکیل‌ها و پلی‌فلوئوروآلکیل‌ها (PFAS) مواد شیمیایی پایدار می باشند که در ساخت محصولات گوناگون از جمله باتری‌های لیتیومی مورد منفعت گیری قرار می‌گیرند. این مواد در طبیعت تجزیه نمی‌شوند و به‌گفتن یکی از منبع های مهم آلوده‌کننده محیط‌زیست به‌شمار می‌روال که می‌توانند سلامت انسان و دیگر گونه‌های جانوری را به‌شدت تهدید کنند. افزایش فعالیت‌های صنعتی در سال‌های تازه به زیاد تر شدن مقدار تشکیل این دسته از مواد شیمایی، منتهی شده‌است.

پژوهشی که به‌تازگی صورت گرفته است روی زیردسته‌ای از مواد شیمایی ذکر شده تمرکز کرده است که با نام bis-FASI شناخته خواهد شد و زیاد تر در تشکیل باتری‌های لیتیومی مورد منفعت گیری قرار می‌گیرند. محققان اظهار کرده‌اند که مقدار آلودگی توسط این دسته در نزدیکی کارخانه‌های تشکیل باتری در سطح دلواپس‌کننده‌ای قرار دارد. این چنین گفتن شده‌است که آنها توانسته‌اند به نقاط دورافتاده کره زمین هم نفوذ کنند و به تهدیدی برای موجودات زنده تبدیل شوند. از نظر پژوهشگران، دفع ضایعات کارخانه‌های باتری‌سازی در محیط‌زیست، عامل مهم انتشار کردن گسترده این مواد بوده است.

یکی از نویسندگان پژوهش تازه، گفتن کرده است که افت آلودگی آب‌ها و افزایش منفعت گیری از انرژی پاک و پایدار از چالش‌های مهم جوامع می باشند که پرداختن به آنها از اهمیت بالایی برخوردار است. با این حال به‌نظر می‌رسد که دو مقصد حرف های شده مقداری با هم در تضاد می باشند و حرکت به‌سوی انرژی‌های نوین می‌تواند به تشکیل مواد آلاینده منتهی بشود. اگرچه مواد bis-FASI قابل بازیافت می باشند، اما نرخ بازیافت باتری‌های لیتیومی در جهان کمتر از ۵ درصد است و انتظار می‌رود با این چنین روندی تا سال ۲۰۴۰ ناظر تجمع ۸ میلیون تن ضایعات مرتبط با باتری‌ها در دنیا باشیم.

پرفلوئوروآلکیل‌ها و پلی‌فلوئوروآلکیل‌ها بیشتر از ۱۶ هزار ترکیب شیمیایی ساخته شده توسط انسان را شامل خواهد شد که طبق معمولً برای ساخت محصولات مقاوم در برابر آب، لکه و گرما مورد منفعت گیری قرار می‌گیرند. عدم تجزیه این مواد علتشده‌است تا لقب «همیشه پایدار» به آنها داده بشود و می‌توانند در بافت‌های بدن موجودات زنده از جمله انسان، تجمع اشکار کنند. مطالعات قبلی نشان داده است که وجود این مواد در بدن می‌تواند به بیماری‌هایی همانند سرطان، مشکلات مادرزادی، نارسایی‌های کبدی، مشکلات تیروئید و افت تعداد اسپرم مرتبط باشد.

مدافعان محیط‌زیست هشدار داده‌اند که صنایع انرژی باید به‌جستوجو جایگزینی برای این دسته از مواد شیمیایی باشند که تشکیل آنها با افزایش نفوذ انرژی‌های پاک، از جمله باتری‌ها و توربین‌های بادی در ربط است. مطالعه اشاره‌شده، گفتن می‌کند که استانداردهای مقداری برای اندازه‌گیری سطوح آلودگی این دسته از مواد تدوین شده‌است و تجمع آنها در مراکز دفن ضایعات می‌تواند به آلودگی آبراهه‌ها، محیط اطراف یا نقاط دور دست منتهی بشود. مطابق داده‌های حاضر، خبری از وجود این نوع آلودگی تا اواسط دهه ۹۰ میلادی در محیط‌زیست نبوده است و تنها در دهه‌های تازه شدت اشکار کرده است.

تا به امروز مطالعات چندانی روی اثرات زیان اور مواد bis-FASI روی موجودات زنده صورت نگرفته‌است؛ اما پژوهش‌ها نشان داده است که آنها می‌توانند همانند دیگر ترکیبات PFAS جهت مشکلات گوناگون در بی‌مهره‌ها و مدل‌های حیوانی آزمایشگاهی همانند گورخر ماهی شوند. این چنین در مثالبرداری‌های انجام شده در اطراف یکی از کارخانه‌های شرکت 3M در ایالت مینه‌سوتا، مقادیر دلواپس‌کننده‌ای از آلاینده‌ها در خاک، آب و هوا یافت شده‌است. مشاهده آنها در برف نیز نشان‌می‌دهد که امکان جابه‌جایی آسان توسط ابرها را هم دارند و برای همین به نقاط دور از کارخانه‌ها، همانند دریای چین هم منتقل خواهد شد.