[ad_1]
نوشته و ویرایش شده توسط مجله ی رنگو
مطالعه‌ای نوین مشخص می کند که راه اندازی سیارات ابرزمینی در مجاورت ستارگانی با فلزیت پایین، با محدودیت‌های شدیدی روبه رو است. پژوهشگران با منفعت‌گیری از داده‌های تلسکوپ فضایی TESS ناسا، به این نتیجه رسیده‌اند که در اطراف این چنین ستارگانی، هیچ سیاره ابرزمینی یافت نمی‌بشود. این یافته، مدل‌های حاضر در رابطه شکل‌گیری سیارات را به چالش کشیده و مشخص می کند که در مرحله های اولیه شکل‌گیری کیهان، به علت افتعناصر سنگین، راه اندازی سیاره‌های بزرگ‌جرم از نوع ابرزمین‌ها مقدور نبوده است.
به نقل از سرویس اخبار نجوم رسانه فناوری تکنا، این پژوهش، دیدگاه‌های جدیدی را در رابطه محدوده‌های راه اندازی سیارات اراعه می‌دهد و به طور مستقیم بر کوششها برای یافتن حیات فرازمینی اثرگذار است. ستاره‌شناسان با سنجش مقدار فلزیت یک ستاره (یعنی بسیاری عناصر سنگین‌تر از هلیوم در آن)، می‌توانند به سن تقریبی آن پی ببرند. ستاره‌های غنی از فلز طبق معمولً جوان‌تر می باشند، در حالی که ستاره‌های کم‌فلز در مرحله های اولیه شکل‌گیری کیهان متولد شده‌اند. مطالعات قبل نشان داده بودند که بین فلزیت یک ستاره و تعداد سیارات راه اندازی‌شده در اطراف آن، رابطه‌ای وجود دارد. به عبارت دیگر، با افت فلزیت ستاره، تعداد سیارات کوچک‌تر نیز افت می‌یابد.
این پژوهش برای اولین بار مشخص می کند که راه اندازی سیارات ابرزمینی در اطراف ستارگان کم‌فلز زیاد دشوارتر از آن چیزی است که قبلاً فکر می‌شد. این یافته حاکی از وجود یک اغاز اشکار برای فلزیت است که زیر آن، شرایط برای شکل‌گیری سیارات ابرزمینی فراهم نمی‌بشود.
کرستن بولی، نویسنده مهم این پژوهش، می‌گوید: «ستارگان در طول عمر خود، فضای اطرافشان را با عناصر سنگین غنی می‌کنند. به طوری که بعد از گذشت مدتی، مواد کافی برای راه اندازی سیارات فراهم می‌بشود. اما این مطالعه مشخص می کند که حتی در ستارگان کم‌فلز نیز، این فرایند به طور کامل متوقف نمی‌بشود.»برای بازدید این فرضیه، پژوهشگران فهرستی از ده هزار ستاره کم‌فلز را که توسط تلسکوپ TESS شناسایی شده بودند، مورد مطالعه قرار دادند. نتایج این بازدید نشان داد که هیچ سیاره ابرزمینی در اطراف این ستاره‌ها وجود ندارد. این یافته کاملاً غیرمنتظره می بود، چون بر پایه مدل‌های قبلی، انتظار می‌رفت تعداد قابل توجهی از این سیارات در اطراف این ستارگان کشف بشود.
این کشف مشخص می کند که برای یافتن سیارات قابل سکونت، باید به جستوجو ستارگانی با فلزیت بالاتر باشیم. این چنین، این یافته می‌تواند به ما در فهمیدن بهتر فرایند شکل‌گیری سیارات و تکامل کیهان پشتیبانی کند. تلسکوپ‌های نسل آینده همانند تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن ناسا و ماموریت پلاتو آژانس فضایی اروپا، امکان مطالعه دقیق‌تر سیارات فراخورشیدی را فراهم خواهند کرد. این تلسکوپ‌ها به اخترشناسان اجازه خواهند داد تا سیارات زمین‌همانند را در مناطق قابل سکونت ستارگان خود اشکار کنند و به این ترتیب، شانس کشف حیات فرازمینی را افزایش دهند.
برای مشاهده تازه ترین خبرها به صفحه اخبار علمی رسانه تکنا مراجعه کنید.
دسته بندی مقالات
[ad_2]
