[ad_1]
نوشته و ویرایش شده توسط مجله ی رنگو
محققان در پژوهش تازه مزایای داشتن قوت عضلانی بالا در پیشگیری از ابتلا به دیابت نوع ۲ یا T2D را بازدید کردند. پژوهش آنها نشان داد که قوت عضلانی بالاتر با بیشتر از ۴۰ درصد افت خطر ابتلا به T2D، صرف نظر از عوامل ژنتیکی مؤثر، مرتبط است.
بر پایه گزارش ScienceDaily، محققان دانشگاه هنگ‌کنگ در یک مطالعه با مقیاس بزرگ ربط قوت عضلانی و ریسک ابتلا به دیابت نوع ۲ را بازدید کردند. آنها دریافتند که قوت عضلانی بالاتر می‌تواند بیشتر از ۴۰ درصد ریسک ابتلا به T2D را افت دهد. درکل این پژوهش اهمیت نگه داری یا بهبود قوت عضلانی برای جلوگیری از T2D را مشخص می کند.
ربط قوت عضلانی بالا و افت ریسک ابتلا به دیابت
دیابت نوع ۲ یکی از شایع‌ترین اختلالات متابولیک مزمن است و عوارض مختلفی همانند بیماری‌های قلبی، سکته، سختی خون بالا و باریک‌شدن رگ‌های خونی را به همراه دارد. مشخصه مهم این بیماری، افزایش سطح قند خون است که به گفتن هایپرگلایسمی نیز شناخته می‌بشود. شواهد مشخص می کند که نزدیک به ۱۰ درصد از جمعیت جهان به T2D مبتلا می باشند، به این علت پیشگیری از T2D یک نگرانی مهم بهداشت عمومی جهانی است. درکل T2D می‌تواند به علت‌های ژنتیکی و عوامل سبک زندگی تشکیل بشود.
تحقیقات قبلی نشان داده بودند که قوت عضلانی یکی از جنبه‌های مهمی است که با خطر کمتر بیماری‌های قلبی متابولیک و T2D مرتبط است. بااین‌حال، اشکار نشده می بود که آیا بهبود قوت عضلانی می‌تواند به پیشگیری از T2D پشتیبانی کند یا خیر، مخصوصاً در افرادی که به لحاظ ژنتیکی مستعد ابتلا به T2D می باشند.
در پژوهش حاضر داده‌های ۱۴۱ هزار و ۸۴۸ فرد سفیدپوست بریتانیایی بازدید شد. محققان قوت عضلانی و خطر ژنتیکی T2D آنها را بر پایه ۱۳۸ ژن مرتبط با T2D تجزیه‌وتحلیل کردند.
محققان شرکت‌کنندگان را بیشتر از ۷ سال زیر نظر داشتند. در طول این دوره پیگیری، ۴ هزار و ۷۴۳ مورد تازه T2D شناسایی شد. یافته‌ها نشان داد که حتی با درنظرگرفتن خطر ژنتیکی T2D افراد با قوت عضلانی بالا ۴۴ درصد کمتر به T2D مبتلا شدند.
علاوه‌براین، محققان شواهدی مبنی بر ربط قوت عضلانی و حساسیت ژنتیکی به T2D مشاهده کردند که مشخص می کند قوت عضلانی امکان پذیر در تحول تأثیر خطر ژنتیکی T2D نقش داشته باشد. به عبارت دیگر، افرادی که در معرض خطر ژنتیکی بالا T2D می باشند، اما قوت عضلانی بالایی دارند، در قیاس با افرادی با خطر ژنتیکی کم یا متوسط و با قوت عضلانی پایین، کمتر در معرض T2D می باشند.
یافته‌های این پژوهش در ژورنال BMC Medicine انتشار شده است.
دسته بندی مقالات
[ad_2]
