[ad_1]
نوشته و ویرایش شده توسط مجله ی رنگو
آیپد پرو تازه اپل با تراشه قوی M5 بدون شک یک محصول تحسین‌برانگیز با مشخصات فنی خیره‌کننده است. این تبلت از چنان قوت پردازشی منفعت می‌برد که تعداد بسیاری از کامپیوترهای حرفه‌ای را به چالش می‌کشد. با این حال همه این توان در یک قالب محدود و بی فایده محبوس شده است که پتانسیل واقعی آن را هدر می‌دهد و آیپد پرو را به یک دستگاه گران‌قیمت برای مصرف محتوا تنزل می‌دهد.
به نقل از قسمت سخت افزار رسانه اخبار تکنولوژی تکنا، تراشه M5 به کار رفته در تازه ترین نسخه آیپد پرو یک هیولای به همه معناست. این تراشه با داشتن پردازنده مرکزی ۱۰ هسته‌ای پردازنده گرافیکی ۱۰ هسته‌ای و یک موتور عصبی ۱۶ هسته‌ای توان پردازشی بسیار‌ای را اراعه می‌دهد. نتایج بنچمارک‌ها مشخص می کند که کارکرد تک هسته‌ای و چند هسته‌ای آن نسبت به نسل قبل به ترتیب ۱۴ و ۱۵ درصد بهبود یافته و آن را به سطح تراشه ورک‌استیشن M1 Ultra نزدیک کرده است.
اما مسئله مهم اینجاست که فرم فکتور یک تبلت نه نیازی به این چنین قوت پردازشی عظیمی دارد و نه می‌تواند به درستی از آن منفعت گیری کند. محدودیت‌های سیستم‌عامل iPadOS و افتنرم‌افزارهای حرفه‌ای که بتوانند از همه توان این تراشه منفعت ببرند علتشده است که این قوت عملاً بلااستفاده باقی بماند و توانایی کاربری تفاوت چندانی با نسل‌های قبلی نداشته باشد.
در واقع رویکرد اپل در روبه رو آیپد پرو M5 همانند نصب موتور جت روی یک دوچرخه است. این شرکت با قرار دادن یک تراشه بسیار قوی در یک دستگاه که زیرساخت ملزوم برای منفعت‌برداری از آن را ندارد فقطً به جستوجو توجیه قیمت زیاد بالای محصول خود است. این استراتژی اگرچه از نظر بازاریابی هوشمندانه به نظر می‌رسد اما در عمل محصولی را به وجود آورده که بیشتر از حد نیاز قوی است.
در نهایت به نظر می‌رسد آیپد پرو تازه با همه پیشرفت‌های سخت‌افزاری هم چنان در برزخ بین یک تبلت و یک کامپیوتر باقی مانده است. تا وقتی که اپل فکری به حال محدودیت‌های نرم‌افزاری و سیستم‌عامل این دستگاه نکند حتی قدرتمندترین تراشه‌ها نیز نخواهند توانست پتانسیل واقعی آن را آزاد کنند و این محصول چیزی بیشتر از یک نمایش پرهزینه از قوت مهندسی نخواهد می بود.
دسته بندی مقالات
[ad_2]
