چطور حریم شخصی دیگران را محترم بشماریم؟/ مراعات حریم شخصی دیگران_رنگو

امروزه با پیشرفت فناوری و گسترش وسایل ربط جمعی، قضیه‌ی حریم شخصی نیاز به بازتعریف و نگاه تازه‌ای دارد. مسلما آشنایی با این مفهوم، به فرد پشتیبانی می‌کند تا در ارتباطات خود، اجازه ندهد فردی از حدومرز خصوصی‌اش عبور کند. در ضمن، فرد با مراعات همین آداب و دقت به حرکت بین فردی و اجتماعی‌اش، می‌تواند تصویری قابل مطمعن و دوست‌داشتنی در ذهن مخاطب خود ترسیم کند. در این مقاله به‌طور مختصر و موجز، برخی از با اهمیت ترین نکات مربوط به حریم شخصی گفتن و تشریح می‌بشود.

حریم شخصی یعنی چه؟

حریم شخصی به معنی به رسمیت شناختن دیدگاه و آزادی فردی خود و دیگران است، چیزی که در کشوری همانند کره شمالی، در قیاس با دیگر ملل، مصداق‌های آن را به‌ندرت می‌توان مشاهده کرد.

ضعف در مدیریت حریم شخصی، جهت صدمه‌پذیری و پریشانی خاطر فرد می‌بشود. قدم اول در شناخت این مفهوم، آن است که هم عالِم و هم عامل باشیم؛ چون انتظار خودخواهانه‌ای است که حریم شخصی دیگران را به رسمیت نشناسیم اما توقع داشته باشیم آنها به حریم شخصی ما احترام بگذارند.

چرا تمایل داریم در حریم خصوصی دیگران دخالت کنیم؟

یکی از دلایلی که ما را به دخالت در حریم خصوصی دیگران ترغیب می‌کند، کسبِ لذتِ تسلط و قبول شدن است. نیاز به دیده شدن و قرار گرفتن در کانون دقت، یکی از با اهمیت ترین و محوری‌ترین نیازهای معنوی انسان است. ما انسان‌ها زیاد دوست داریم نظر و نظر‌مان از سوی دیگران پذیرفته بشود. مطلب نهان این پذیرفتن و قبول، این است: «من و دیدگاه من از نظر مخاطب مقبول و مطلوب برسی شده است و این بازخورد، حال من را خوب می‌کند.»

قضیه‌ی دیگر، تاثییر مالکیت است. تاثییر مالکیت به ما پشتیبانی می‌کند تا نسبت به حل مسائل دیگران رویِ خوش نشان بدهیم. چون در این شرایط، قضیه‌ی پیش رو، دیگر متعلق به ما نیست و با از بین رفتن سختی ناشی از تصمیم گیری و حل قضیه، جرئت و رغبت اشکار کرده‌ایم تا با مشکلات پیش روی خود زورآزمایی کنیم. به عبارتی، می‌خواهیم به خودمان ثابت کنیم که ترسو، ناتوان و تنبل نیستیم. به همین علت، بعضی اوقات اوقات شتاب‌زده و بی‌حساب و کتاب، برای حل قضیه‌ی دیگران عمل می‌کنیم، بدون آنکه بدانیم آیا فرد روبه رو مایل است در قضیه‌‌اش دخالت کنیم یا نه؟! به گفتن دیگر، مقصد نهان ما از مداخله در مسائل دیگران، به نوعی جواب به قضیه‌ی حل‌نشده‌ی خودمان است. در این شرایط، با افت هراس و تنش، حس قوت بیشتری می‌کنیم و درنتیجه ریسک پذیری بیشتری از خود نشان می‌دهیم.

چه وقتی حریم شخصی نقض می‌بشود؟

نقض حریم شخصی می‌تواند اشکال مختلفی داشته باشد، از رفتارهای آشکار تا عمل های ظریف‌تر. برخی از رایج‌ترین مصادیق نقض حریم شخصی عبارت هستند از:

• گوش دادن به عمد به مکالمات تلفنی یا خصوصی دیگران بدون اجازه.
• باز کردن نامه‌ها، مطلب‌ها یا ایمیل‌های شخصی بدون رضایت صاحب آن‌ها.
• چک کردن موبایل، تبلت یا لپ‌تاپ دیگران بدون اجازه، شامل بازدید مطلب‌ها، گالری عکس‌ها و تاریخچه جستجو.
• ورود به فضای فیزیکی شخصی (همانند اتاق خواب، دفتر کار) بدون در زدن یا اجازه.
• افشای اطلاعات خصوصی افراد (همانند حالت مالی، بیماری، روابط شخصی) به دیگران.
• سؤالات بیشتر از حد شخصی و بی‌ربط در موقعیت‌های اجتماعی که فرد تمایلی به پاسخگویی ندارد.
• جستوجو کردن یا تعقیب فیزیکی یا دیجیتالی افراد به تصمیم تجسس.

چه کارهایی انجام دهیم تا حریم شخصی افراد را مراعات کرده باشیم؟

مراعات حریم شخصی دیگران، نشانه‌ای از احترام، بلوغ فکری و توانایی‌های ارتباطی قوی است. با انجام کارهای زیر می‌توانیم در این عرصه موفق‌تر باشیم:

• 🚪

  اجازه بگیرید: همیشه قبل از ورود به فضای شخصی (اتاق، کیف، گوشی) یا پرسیدن سوالات خصوصی، از فرد اجازه بگیرید. این ساده‌ترین و با اهمیت ترین قدم است.

• 👂

  گوش نایستید: به مکالمات خصوصی دیگران، چه در فضای فیزیکی و چه پشت تلفن، گوش ندهید و خود را کنجکاو نشان ندهید.

• 📵

  به وسایل شخصی سرک نکشید: موبایل، لپ‌تاپ، دفتر یادداشت یا هر وسیله شخصی دیگران را بدون اجازه چک نکنید.

• 🤫

  اسرار دیگران را آشکار نکنید: اطلاعات خصوصی که به طور محرمانه با شما در بین گذاشته شده است را به هیچ گفتن برای افراد دیگر نقل نکنید.

• 🛑

  سؤالات فضولی نپرسید: از پرسیدن سوالاتی که مستقیماً به شما مربوط نیستند و می‌تواند علتناراحتی فرد بشود (همانند حالت مالی، روابط شخصی، برنامه‌های آینده) خودداری کنید.

• 🚫

  در شبکه‌های اجتماعی محتاط باشید: بدون اجازه، عکس یا اطلاعات شخصی دیگران را انتشار نکنید و در تگ کردن افراد نیز دقت کنید.

• 📏

  فاصله فیزیکی مناسب را نگه داری کنید: در مکان‌های عمومی (همانند خودپرداز یا صف) فاصله مناسب را با افراد نگه داری کنید تا حس راحتی داشته باشند.

• 👍

  به تصمیمات فردی احترام بگذارید: سبک زندگی، انتخاب شغل، پوشش یا ازدواج دیگران را قضاوت نکنید یا تلاش برای تحول آن‌ها نداشته باشید، مگر این که از شما پشتیبانی خواسته بشود.

چطور مقصد‌مان را از ورود به حریم شخصی دیگران اشکار کنیم؟

به جرئت می‌توان او گفت که نوع پوشش، انتخاب همسر، تعداد دفعات ازدواج، انتخاب باشگاه ورزشی، مهاجرت و دیگر انتخاب‌های فردی دیگران، هیچ ربطی به ما ندارد. در این بین، با اهمیت ترین قضیه این است که پیامد انتخاب‌های اطرافیان خود را بازدید کنیم و ببینیم قضیه‌ی پیش آمده …

• چه مقدار به ما مرتبط است؟
• چرا و چه مقدار اهمیت دارد؟
• چه چیزی را تحت‌ِتأثیر قرار می‌دهد؟
• چه زیان یا منفعتی برای ما به همراه دارد؟
• آیا می‌خواهیم یا می‌توانیم برای حل‌و‌فصل آن کاری انجام بدهیم؟
• می‌خواهیم چه نقشی داشته باشیم؟ مشاور، همراه، منتقد، مانع، خبرچین و …؟

اگر در برابر اکثر سوال‌های بالا، جواب ما رنگ‌وبوی انفعالی دارد یا از روی کنجکاوی و ماجراجویی است، بهتر است در حرکت خود تجدیدنظر کنیم. چون گمان دارد در مسائلی دخالت کنیم که نه دستاوردی برای خودمان دارد و نه دردی از صاحب قضیه را دوا می‌کند.

نگه داری حریم شخصی بین زن و شوهر

قضیه‌ی حریم شخصی بین زن و شوهر، نقش تعیین‌کننده‌ای در رضایت طرفین از زندگی مشترک‌شان خواهد داشت. به نقل از ویلیام گلاسر، مطابق نظریه‌ی انتخاب، هرچه نیاز به آزادی در فردی زیاد تر باشد، به گمان زیاد در برخی از رفتارهای او، فرمان‌پذیری و هم‌نوایی کمتری دیده بشود. حال اگر یکی از طرفین، آزادی‌خواه و فرد دیگر کنترل‌گر باشد، نمی‌توان عاقبتِ خوشایندی برای آینده‌ی ارتباطات این دو متصور شد، مگر آنکه به تفاوت خلقیات خود پی ببرند و درصدد دستیابی به تفاهم و تعامل برآیند.

یکی از آشناترین مثالهای مرتبط با این نوشته، رگبار سوال‌های یکی از زوجین بعد از آخر مکالمه‌ی تلفنی است: «کی می بود؟ چی او گفت؟ چرا زنگ زد؟ تو چی گفتی؟ چرا گفتی؟ و …»

مثالی دیگر قضیه‌ی رفت‌وآمد است: «کجا بودی؟ کجا میری؟ با کی میری؟ کی برمی‌گردی؟ چطور میری؟ چرا نیومدی؟ چرا تلفن زدم جواب ندادی؟ و …»

ناتوانی در حل‌وفصل سوءتفاهم‌هایی از این دست، امکان پذیر علاوه بر تعرض به حریم شخصی، صمیمیت طرفین و مطمعن‌ متقابل را کمرنگ کند. هیچ دور از انتظار نیست فرد کنترل‌گر به راه حلهای زیر متوسل بشود:

• شنود مکالمات تلفنی؛
• گذاشتن گُمارده (فردی که آمار و ریز و درشت حرکت همسر را به فرد کنترل‌گر گزارش بدهد)؛
• زیر پا کشیدن از بچه‌ها؛
• تعقیب؛
• بازپرسی و سوال و جواب کردن؛
• چک کردن تماس‌ها، مطلب‌ها، ایمیل‌ها و …

هرکدام از اینها می‌تواند نشانه‌ی بیماری یا اختلال شخصیتی در فرد کنترل‌گر باشد. در غیر این صورت، اگر این چنین فردی واقعا دلواپس حال شریک زندگی‌اش باشد، برای از بین بردن نگرانی‌اش می‌تواند از گزینه‌های فرد دیگر نیز منفعت گیری کند، طوری که هم نگرانی به حداقل برسد و هم عزت نفس فرد روبه رو خدشه‌دار نشود. (برای کسب اطلاعات تکمیلی می‌توانید کتاب گلبرگ زندگی ۲، نوشته‌ی حسین دهنوی، قسمت‌‌های «بدگمانی مرد» و «ورود به حریم شخصی همسر» را مطالعه کنید.)

حریم شخصی بین والدین و فرزندان

قضیه‌ی حریم شخصی بین والدین و فرزندان، زیاد تر با سوء تعبیر و عدم فهمیدن متقابل همراه می‌بشود. در این حال، امکان پذیر والدین با این توجیه که «من بهتر از تو می‌فهمم!» به‌طور مطلق حق انتخاب را از فرزندان خود کوتاه کنند. این رویکرد می‌تواند در بی‌توجهی به علایق غذایی فرزندان مشاهده بشود یا در انتخاب نوع پوشش، دوست، نظر و … اثرگذار باشد. اگر انتخاب والدین، هم‌سو با علائق و عقاید فرزند نباشد، فرزند طبق معمول یا با گریه و اکراه تبعیت می‌کند یا این که سر به مخالفت محض می‌گذارد. در این صورت یا ناخشنود است یا محکوم به تنبیه و طرد.

از آن دلنشین‌تر، عکس العمل برخی از والدین در این چنین موقعیت‌هایی است. آنها تعداد بسیاری از انتخاب‌ها را به فرزند خود تحمیل می‌کنند و در روبه روِ عکس العملِ فرزندشان نیز به‌شدت رنجیده‌خاطر خواهد شد. بلافاصله خدمات خود را با دیگر والدین و وضع فرزند را با دیگر بچه‌ها قیاس می‌کنند تا او نسبت به وضع جاری خرده نگیرد. با این حرکت ناصحیح، حساسیت او را به رسمیت نمی‌شناسند و در صورت ابراز اختلاف و تعارض، امکان پذیر او را تحقیر یا در او حس گناه تشکیل کنند.

اگر فرزندی در این شرایط پرورش بشود، امکان پذیر درنهایت او هم مقابله‌به‌همانند کند و حریم شخصی والدین خود را محترم نشمارد. به‌طورکلی بهتر است در مواردی که انتخاب فرزند، نتایج نامطلوبِ عمیق و مؤثری ندارد، با دقت و ملاطفت بیشتری با او برخورد بشود. در غیر این صورت، به گمان زیاد، در آینده فردی ذلیل یا متهاجم خواهد می بود؛ فردی که غیر از والدین، در روبه رو سایرین هم، از پیش بازنده است یا می‌خواهد عقده‌ی خود را سر افراد ضعیف‌تر از خودش تخلیه کند.

چطور حریم شخصی فرزندمان را محترم بشماریم؟

• قبل از داخل شدن به اتاقش در بزنید.
• اگر اتاقش نامرتب است، هیچ زمان بدون هماهنگی وسایلش را جابه‌جا نکنید.
• در انتخاب رشته‌ی تحصیلی، فعالیت ورزشی و برنامه ریزی شغلی‌اش به جای تحکم، با او او مباحثه کنید.
• اجازه بدهید به‌جای آنکه فکر کند مالک و فرمانده‌اش هستید، شما را دوست و همراه خود به‌حساب بیاورد.
• به او مجال ابراز وجود بدهید.

بدترین اتفاق، این است که انتخاب‌هایش را صددرصد ناموافق ذهنیت خود ببینید. کمترین دستاورد حاصل از او مباحثه با فرزندتان، آشکار شدن گره‌ای در عرصه‌ی ارتباطات شما است که هرچه سریع تر باید با پشتیبانی گرفتن از یک کارشناس خبره، گشوده بشود. در این صورت است که فرزند خودبه‌خود می‌آموزد که به چه شکل متقابلا حریم شخصی پدر و مادرش را مراعات و سلیقه‌ی آنها را در ارتباطات خود مورد نظر قرار بدهد.

نگه داری حریم شخصی دیگران در روابط اجتماعی

بشر به‌طور طبیعی کنجکاو است، اما چه خوب است راهی انتخاب کند که در عین جواب به نیاز طبیعی‌اش، حریم شخصی دیگران را نیز محترم بشمارد.

• در تاکسی یا مترو به صفحه‌ی تلفن همراه، روزنامه و کتاب دیگران خیره نشویم. اگر واقعا کنجکاو هستیم، طور فرد دیگر عمل کنیم. برای مثال می‌توانیم بگوییم: «برای من دلنشین است که فردی همانند شما مشغول مطالعه‌ی این کتاب است. من آن را نخوانده‌ام، اما وصفش را زیاد شنیده‌ام؛ آیا واقعا همان گونه است که حرف های‌اند؟»
• پا را از گلیم خود درازتر نکنیم. برای مثال در کافی‌نت به صفحه‌ی نمایشگر کناری‌مان سرک نکشیم. احتمالا خوش نداشته باشد بدانیم چه‌کار می‌کند یا با چه فردی چت می‌کند.
• پشت تلفن عمومی گوش نایستیم. احتمالا وجود ما بیخ گوش فرد، او را از گفتن برخی از مطالب منصرف کند یا در گفتن آزاد و صریح آن در مضیقه بگذارد.
• پشت باجه‌ی خودپرداز بیشتر از اندازه نزدیک فرد جلویی نایستیم. برخی از افراد هنگامی در این چنین موقعیتی قرار می‌گیرند، حس ناامنی و دستپاچگی می‌کنند. فکر می‌کنند هر لحظه امکان پذیر اطلاعات حساب یا کارت بانکی‌شان در معرض دید غریبه‌ها قرار بگیرد.
• هنگامی دعوا یا تصادف می‌بشود برای تماشا و فیلم‌برداری و عکس سِلفی جمع نشویم. در صورت لزوم به مراجع قانونی یا پزشکی خبر بدهیم.
• با هنرمندان، ورزشکاران و به‌طورکلی با افراد سرشناس به شکل صحیح برخورد کنیم. اگر به آنها بچسبیم، احتمالا خودمان خوشحال باشیم اما لزوما فرد موردنظر این چنین حسی نخواهد داشت.
• اگر معاون یا مدیر مدرسه هستید و ملزوم شد کیف یا جیب دانش‌آموزی را برای کشف تلفن همراه یا هر چیز فرد دیگر بگردید، به شکل صحیح حرکت کنید. برای مثال زنگ تفریح درحالی‌که هم‌کلاسی‌هایش رفته‌اند، این کار را انجام بدهید. یا اگر فوریتی وجود دارد، از او بخواهید از کلاس خارج بشود و این کار را دور از دید دوستانش انجام بدهید. در غیر این صورت، به گمان زیاد زیاد شخصیت او را خُرد خواهید کرد. هیچ دور از انتظار نیست کینه به دل بگیرد یا در موارد بعدی، لجبازی کند یا دیگر هم‌کلاسی‌هایش را تحریک کند.

نگه داری حریم شخصی در روابط بین فردی

• قبل از ملاقات با فردی، حتما قرار قبلی بگذاریم. می‌توانیم تماس بگیریم و هماهنگی‌های ملزوم را انجام بدهیم. مهمان ناخوانده چه بسا علترنجیدگی خاطر میزبان بشود.
• فضولی نکنیم. قبل از این که از دیگران بپرسیم: «کی عروسی می‌کنی؟ چرا ازدواج نمی‌کنی؟ چرا بچه‌دار نمی‌شوی؟» بلافاصله مقصد خود را از مطرح این چنین سوال‌هایی بازدید کنیم. قضیه‌ی موردنظر به ما چه ربطی دارد؟ چه اهمیتی دارد؟ سر در آوردن از آن، چه منفعتی برای ما دارد؟ در صورت مطلع شدن، آیا می‌خواهیم به فرد دچار در قضیه پشتیبانی کنیم؟ یا می‌خواهیم موعظه و پیشنهاد کنیم؟
• در خصوص تصمیمات و ایده‌های دیگران بلافاصله تحلیلگر و مفسر نباشیم. چشم به راه بمانیم ببینیم اصلا فردی از ما نظرخواهی می‌کند یا نه؟ ببینیم اصلا در خصوص قضیه‌ی حرف های‌شده، برداشت، توانایی و دانش مفیدی برای به‌اشتراک‌گذاری داریم یا نه؟ در غیر این صورت بهترین کار آن است که با سکوت، به تفاوت نظرات و عقاید یکدیگر احترام بگذاریم.

نگه داری حریم شخصی در شبکه‌های اجتماعی و فضای آنلاین

هویتِ نامشخصِ مجازی، به ما امکان می‌دهد جدی‌تر و جسور‌تر باشیم. چه بسا این امکان جهت بشود نقاب چهره‌ی خود را بعد بزنیم و شخصیت واقعیِ ناشناخته یا شخصیت آرمانی‌مان را نمایان کنیم. این چنین، اسارت در دام هویت نهان، به‌شدت به عزت نفس ما صدمه می‌زند، مگر این که از این کار مقصد خاصی داشته باشیم. برای مثال برای مأموران پلیس فتا، یا هنرمندانی که می‌خواهند بدون شناخته شدن، فقط از مخاطب خود بازخورد بگیرند، بی‌شک منفعت گیری از هویت نهان مانعی ندارد. برای مثال برخی از هنرمندان نقل یا مبتدی، صرف‌نظر از شهرت، جایگاه یا تبحری که دارند، می‌خواهند بفهمند آیا عکس، ترانه، موسیقی، مقاله، داستان یا هر تاثییر هنری و دستاورد فرد دیگر که تشکیل کرده‌اند، واقعا در نظر مخاطب‌هایشان پذیرفتنی و خواستنی است یا نه؟

در صورت داشتن هویت آشکار هم باید به قدر ملزوم مواظب و حساس باشیم، چون هویت آشکار، خواه‌ناخواه بخشی از رزومه‌ی ما خواهد شد. این مسئله امکان پذیر در سرنوشت ازدواج و استخدام اثرگذار باشد. لذا معقول است نسبت به محتوایی که در این فضا انتشار می‌کنیم، سخت‌گیری بیشتری داشته باشیم. در این خصوص کامنت‌هایی که می‌نویسیم، فیلم‌ها و عکس‌هایی که از خود انتشار می‌کنیم و… دقت نظر بیشتری را می‌طلبد.

نکات تکمیلی برای حریم شخصی دیجیتال:

• داده‌های شخصی: مدام به مقدار دسترسی اپلیکیشن‌ها و وب‌سایت‌ها به اطلاعات شخصی خود (موقعیت مکانی، گالری، مخاطبین) دقت کنید و تنظیمات حریم خصوصی خود را به طور مرتب بازدید و به‌روز کنید.
• دورکاری و آموزش آنلاین: در محیط‌های کاری یا آموزشی آنلاین، به حریم شخصی دیگران در بک‌گراند (بعد‌عرصه) تصاویر یا صداهای مزاحم دقت کنید. منفعت گیری از بعد‌عرصه‌های مجازی یا میکروفون‌های بی‌صدا، نشان از احترام به فضای شخصی دیگران است.
• کودکان در فضای مجازی: والدین باید در انتشار کردن عکس‌ها و ویدئوهای خصوصی فرزندانشان در شبکه‌های اجتماعی زیاد محتاط باشند و از سنین پایین مفهوم حریم شخصی و امن ماندن در فضای آنلاین را به آن‌ها آموزش دهند.

چه افرادی صلاحیت و ارجحیت ورود به حریم شخصی دیگران را دارند؟

در بین دیگر اقشار، خبرنگاران و اصحاب رسانه، برای افزایش تعداد بازدیدکننده‌ها و جلب دقت مخاطب، میل شدیدی برای ورود به حریم خصوصی دیگران دارند. از دیگر افراد، می‌توان به مسئول گزینش نیروی انسانی سازمان‌ها اشاره کرد. احتمالا او برای استخدام نیاز به اطلاعات زیاد تر و خصوصی‌تری داشته باشد. این چنین، یک مشاور روان‌درمانگر، یک پزشک، یک وکیل و … برای دستیابی به نتایج بهتر، نیازمند اطلاعات تکمیلی است.

موقعیت‌های یاد‌شده، مجوزی برای ورود به حریم شخصی دیگران نیست؛ اما با دقت به چند مسئله می‌توان بی‌دردسر به اطلاعات مورد نظر دست یافت.

• در مخاطب خود حس مطمعن تشکیل کنید. به او نشان بدهید که تصمیم شناخت زیاد تر، پشتیبانی، تعامل و درنهایت حل قضیه را دارید.
• به او نشان بدهید که دریافت اطلاعات کامل‌تر، می‌تواند برای خود او تا چه اندازه و به چه شکل سودمند واقع بشود.
• از بازخورد مثبت منفعت گیری کنید یا حداقل بازخورد منفی ندهید. در صورت لزوم، به شکل صحیح و سازنده انتقاد کنید؛ توهین و تحقیر ممنوع!
• با او درمورد‌ی مشاهدات، مطالعات و حتی ازمایش ها خصوصی‌ای که با موقعیت جاری‌اش مرتبط است، او مباحثه کنید، اما محتاط باشید. مبادا حرفی بزنید که مایه‌ی آبروریزی بشود؛ یا به‌جای تأثیر مثبت، مخاطب را فراری بدهد.
• اگر مخاطب مایل نیست، به او پیله و او را سرزنش نکنید. اجازه بدهید با رضایت خاطر با شما او مباحثه کند. احتمالا اگر مقداری به او زمان بدهید، اندکی سبک – سنگین کند و پیشنهادتان را بپذیرد.

در صورت لزوم، چطور به حریم شخصی دیگران داخل شویم؟

همان گونه که در ابتدای مقاله حرف های شد، ورود به حریم شخصی دیگران برای ما لذت‌قسمت است و حس کنجکاوی‌مان را برمی‌انگیزد اما نباید این چنین کرد؛ مگر وقتی که نیاز باشد، تازه در این مورد هم باید از قبل اجازه بگیریم. از نظر دیگر، اگر بخواهیم یک دفعه به این میل طبیعی خود پشت کنیم، و سر خود را به کل در لاک فرو ببریم، به مشکل بر می‌خوریم.

بر همین مبنا نظر می‌بشود در او مباحثه با افراد، قبل از اراعه‌ی جواب، زیاد تر سوال کنید. هرچه به فرد روبه رو زمان بدهید زیاد تر سخن بگویید کند، هم اطلاعات بیشتری به‌دست می‌آورید و هم به او حس مطمعن بیشتری می‌دهید. در غیر این صورت، احتمالا از روی خیرخواهی راه‌حلی اراعه بدهید اما مخاطب اصلا در پی یافتن راه‌حل نباشد. باید برای داشت تا فردی مایل به دریافت پشتیبانی نباشد، پشتیبانی کردن به او، همانند آبیاری گل مصنوعی است؛ بی‌تأثیر و مضحک!

در آخر برای کسب اطلاعات زیاد تر، می‌توانید این دو کتاب را در عرصه‌ی توانایی‌های ارتباطی مطالعه کنید:

1. مطلب‌ها (راهکارهای قوی برای برقراری ربط مؤثر در خانه و محل کار)، نویسنده: مارتا دیویس، مترجم: مهدی قراچه داغی؛
2. ربط مؤثر به زبان آدمیزاد، نویسنده: مارتی برونستاین، مترجم‌: نرگس یزدی.

تهیه‌شده برای: chetor.com

گامی برای تسلط شما بر توانایی‌های برقراری ربط