۱۱ اکتبر ۱۹۸۴، «کاترین سالیوان» در حین انجام مأموریت اس‌تی‌اس-۴۱-جی به همراه «دیوید لستما»، ۳.۵ ساعت پیاده‌روی فضایی انجام داد. این پیاده‌روی فضایی برای نشان‌دادن امکان سوخت‌رسانی به ماهواره انجام شد.
اولین پیاده‌روی فضایی یک زن توسط سوتلانا ساویتسکایا، فضانورد شوروی انجام شد.
کاترین سالیوان
کتی سالیوان، زمین‌شناس، اقیانوس‌شناس، فضانورد ناسا و افسر نیروی دریایی ایالات‌متحده بود. او اولین زن آمریکایی است که در فضا قدم زده و اولین زن در جهان است که به عمیق‌ترین قسمت اقیانوس شیرجه زده.
زمانی که سالیوان برای کریسمس سال ۱۹۷۶ به بازدید خانواده‌اش رفت، برادرش به او اطلاع داد که ناسا یک گروه جدید از فضانوردان را می‌پذیرد. بنابراین سالیوان برای این کار درخواست داد و به یک هفته آزمایشات و مصاحبه‌های فیزیکی و روانی دقیق فراخوانده شد.
آخرین مطالب
- باکتری‌های خون آشام و مرگبار به راحتی وجود خون را تشخیص می دهند_رنگو
- انسان‌ها در بازار کار چه مزیت‌هایی نسبت به هوش مصنوعی دارند؟_رنگو
- دستگاه تازه پوشیدنی متا بدون نیاز به کاشت در مغز سیگنال‌های مغزی را می‌خواند_رنگو
- تخصص چشم پزشکی چیست | دکتر چشم کیست و متخصص چشم چه می‌کند؟_رنگو
- هوش مصنوعی متا به طور رسمی در فیسبوک، واتساپ و اینستاگرام قرار گرفت_رنگو
با موافقت ناسا، فضانوردی اولین شغل تمام‌وقت او شد.
سالیوان در مدتی که در ناسا بود، اولین زنی شد که گواهینامه پوشیدن لباس فشار نیروی هوایی ایالات‌متحده را دریافت کرد. در سال ۱۹۷۹ نیز رکورد غیررسمی ارتفاع هوانوردی آمریکا برای زنان را مقدار ۱۹,۰۰۰ متر طی یک پرواز ۴ ساعته به ثبت رساند.
درمجموع، سالیوان سه پرواز فضایی در شاتل‌های فضایی دیسکاوری، چلنجر و آتلانتیس انجام داد. او همچنین با تعدادی آزمایش، جو زمین را مورد مطالعه قرار داد. وی پس از گذراندن ۵۳۲ ساعت در فضا، در سال ۱۹۹۳ از ناسا بازنشسته شد.
پیاده‌روی فضایی
سالیوان، به‌عنوان یک دانشمند زمین‌شناس و اقیانوس‌شناس، متخصص مأموریت خوبی برای اس‌تی‌اس-۴۱-جی بود که محموله رصدی زمین را حمل می‌کرد و قرار بود ماهواره تابش زمین را مستقر کند. او یکی از محققین آزمایش سنجش از دور و رادار تصویربرداری شاتل بود و به‌طور فعال در تحقیقات استفاده از دوربین و سایر ابزارهای محفظه بار مشارکت داشت.
بااین‌حال، این آزمایشات نبود که او را به مدت ۳ ساعت و نیم از فضاپیما بیرون کشید؛ سالیوان و همکارش، لستما، انتقال مایع آزمایشی را انجام دادند تا نشان دهند که سوخت‌گیری مجدد ماهواره‌ها در مدار امکان‌پذیر است.
