ستارگان عظیم در کهکشان راه شیری ما زندگی دیدنی دارند. کوره‌های هسته‌ای آنها که از ابرهای کیهانی بزرگ فرو می‌ریزند مشتعل خواهد شد و عناصر سنگینی در هسته خود تشکیل می‌کنند.
بعد از چند میلیون سال در پرجرم‌ترین ستارگان، مواد غنی‌شده مجدد در فضای بین ستاره‌ای منفجر خواهد شد؛ جایی که راه اندازی ستاره می‌تواند مجدد اغاز بشود.
در عکس روز ناسا چه می‌بینیم؟
ابر زباله درحال انبساط که به‌نام ذات‌الکرسی (Cassiopeia A) شناخته می‌بشود، مثالای از این مرحله نهایی در چرخه حیات ستاره‌ای است. نور حاصل از انفجار ابرنواختری که این باقی مانده باقی‌مانده را تشکیل کرد، برای اولین‌بار در نزدیک به ۳۵۰ سال پیش در آسمان سیاره زمین دیده می‌شد. اگرچه ۱۱,۰۰۰ سال طول کشید تا آن نور به ما برسد.
این عکس آشکار NIRCam (دوربین فروسرخ نزدیک) از تلسکوپ فضایی جیمز وب، رشته‌ها و گره‌های داغ باقی‌مانده ابرنواختر را مشخص می کند.
آخرین مطالب
پوسته سفید و دود همانند بیرونی موج درحال انبساط، نزدیک به ۲۰ سال نوری وسعت دارد. درحالی‌که لکه درخشان نزدیک به مرکز، یک ستاره نوترونی است؛ باقی مانده بسیار متراکم و فروریخته از هسته عظیم ستاره.
پژواک‌های نور ناشی از انفجار فاجعه‌بار این ستاره عظیم نیز در عکس دقیق وب، از باقی‌مانده ابرنواختر ذات‌الکرسی شناسایی شده است.
