شراره‌های خورشیدی انفجارهای سریع و قدرتمندی از انرژی و تابش می باشند که از سطح خورشید منشأ می‌گیرند. اکنون دانشمندان از طریق تلسکوپ‌های فضایی کپلر (Kepler) و تس (TESS) چندین ستاره را کشف کرده‌اند که به گمان زیادً قادر به تشکیل شراره‌های غول‌پیکر ۱۰۰ تا ۱۰,۰۰۰ برابر درخشان‌تر از شراره‌های خورشیدی می باشند.
محققان مؤسسه نجوم «دانشگاه هاوایی» مدلی ساخته‌اند که به آنها درزمینه فهمیدن بهتر فیزیک ابرشراره‌های قدرتمندی که از ستارگان خارج از منظومه شمسی ما ساطع خواهد شد، پشتیبانی می‌کند. «کای یانگ»، یکی از نویسندگان این مطالعه، در بیانیه‌ای در وب‌سایت دانشگاه می‌گوید:
«با به‌کاربردن تکنیک‌هایی که در رابطه خورشید آموخته‌ایم بر دیگر ستاره‌های خنک‌تر، توانستیم فیزیک محرک این شراره‌ها را شناسایی کنیم؛ درصورتی‌که حتی نمی‌توانستیم آنها را به‌طور مستقیم تماشا کنیم. تحول روشنایی این ستارگان در طول زمان به ما پشتیبانی کرده است تا این شراره‌ها را که واقعاً برای مشاهده مستقیم زیاد کوچک می باشند، ببینیم.»
شباهت و تفاوت‌های شراره‌های خورشیدی و ابرشراره‌های دیگر ستارگان
شراره‌های خورشیدی با قوت زیاد زیاد خود می‌توانند زیرساخت‌های برقی و ارتباطی را از بین ببرند، اما در قیاس با ابرشراره‌های ستارگان، قوت «ناچیزی» دارند. یقیناً این دو اتفاق طبیعی ویژگی‌های مشترکی نیز دارند. به گفتن مثال، هر دو از آزاد‌شدن ناگهانی انرژی مغناطیسی ناشی خواهد شد. بااین‌حال، ابرشراره‌ها رفتارهای غیرعادی از خود نشان خواهند داد که ازجمله آنها می‌توان به «افزایش روشنایی اولیه و مختصر در کنار یک شراره ثانویه طویل‌تر اما با شدت کمتر» اشاره کرد.
آخرین مطالب
- ۱۱ ویژگی محیط کار مثبت + اهمیت تشکیل محل کار سالم_رنگو
- باکتری‌های خون آشام و مرگبار به راحتی وجود خون را تشخیص می دهند_رنگو
- انسان‌ها در بازار کار چه مزیت‌هایی نسبت به هوش مصنوعی دارند؟_رنگو
- دستگاه تازه پوشیدنی متا بدون نیاز به کاشت در مغز سیگنال‌های مغزی را می‌خواند_رنگو
- تخصص چشم پزشکی چیست | دکتر چشم کیست و متخصص چشم چه می‌کند؟_رنگو
محققان این چنین در تحقیق خود که توسط مجله Astrophysical Journal انتشار شده است، این فرضیه را اراعه کرده‌اند که انتشار کردن ماده از حلقه‌های تاج یک ستاره – که درواقع ساختارهای پلاسمای داغ در محدوده میدان مغناطیسی آن می باشند – می‌تواند در ستارگانی که ابرشراره‌ها را توانایی می‌کنند نیز مشاهده بشود.
نهایتاً در بیانیه این تیم تحقیقاتی به‌گفتن نتیجه‌گیری حرف های شده است:
«این مطالعات مشخص می کند که ما تنها وقتی که گازِ بسیار داغ در بیشترین تکه حلقه سرد می‌بشود، این چنین نور شعله‌ور برآمده‌ای را مشاهده می کنیم. این ماده درخشان سپس به‌علت جاذبه سقوط می‌کند و علتایجاد چیزی می‌بشود که آن را «باران تاجی» می‌نامیم که زیاد تر در خورشید قابل مشاهده است. این کار به تیم ما این مطمعن را داده که مدل ساخته‌شده واقع‌بینانه است.»
