در آینده‌ای زیاد نزدیک، Space Perspective توریست‌ها را با بالن به فضا خواهد برد. این گزینه برای آن‌هایی که نمی‌خواهند شتاب‌های زیاد زیاد و پرتاب‌های کنترل‌شده به فضا را توانایی کنند عالی است.
کمپانی فلوریدایی ساخت اولین فضاپیمای آزمایشی خود را تکمیل کرده است. این فضاپیما متعلق به مجموعه فضاپیماهای نپتون است که تحت نام تجاری سیستم صعود «بالن فضا» فعالیت خواهند کرد. اگر پروازهای آزمایشی با پیروزی پیش بروند، Space Perspective از اواخر سال ۲۰۲۴ صعودهای سرنشین‌دار خود را اغاز خواهد کرد.
کمپانیِ تیبر مک‌کالوم (Taber MacCallum) و جین پوینتر (Jane Poynter) می‌گوید پنجره‌ها و فضای داخلی کپسول‌های مجللش از هر فضاپیمایی که تا به حال به فضا رفته بزرگ‌تر می باشند. سیستم‌های پشتیبان حیات و کنترل پرواز در این فضاپیما همه انها از سیستم‌های متداول آمریکایی می باشند که امتحان خود را بعد داده‌اند.
این کمپانی نام اکسلسیور (Excelsior) را برای اولین کپسول نپتون خود انتخاب کرده. این نام اشاره‌ای است به پروژه سقوط آزاد اکسلسیور جوزف کیتینگر در اواخر دهه ۱۹۵۰. فضاپیمای Space Perspective یک کره با پوسته فیبر کربنی و با قطر ۴٫۹ متر است، مقداری بیشتر از هفت تن وزن دارد و با بالنی به ارتفاع ۱۸۳ متر به لبه فضا خواهد رفت.
آخرین مطالب
- از بمب ساعتی تا دراز دستی! تلفنهایی که نباید تشکیل می‌شدند_رنگو
- تخصص سالمندان چیست و دکتر سالمندان کیست؟ بازدید طب سالمندان_رنگو
- گزارش مالی سود و درآمد سه‌ماهه مایکروسافت اظهار شد_رنگو
- نگرانی تازه در رابطه اپهای موبایل؛ ذخیره اطلاعات کاربران توسط ۸۰ درصد اپهای موبایلی_رنگو
- معارفه آثار دنیل کانمن؛ نویسنده تفکر سریع و کند_رنگو
کپسول نپتون برای هشت مسافر یا «کاوشگر»، به‌قول خود کمپانی، و یک کاپیتان یا میزبان ظرفیت دارد. صندلی‌های راحتی آن رو به پنجره‌ها می باشند و مسافران جای کافی برای درازکردن پاهای خود دارند. Space Perspective یک بار و حتی یک دستشویی به نام «چشمه معدنی» نیز در این فضاپیمای مجلل تعبیه کرده.
تقریباً همه اجزای داخلی فضاپیمای آزمایشی به سنسورهایی زیاد متصل می باشند تا شرایط آن‌ها زمان پرواز بازدید بشود. یکی از پیچیده‌ترین سیستم‌های نپتون سیستم رادیاتور آن است که در تکه بالایی آن قرار دارد. این رادیاتور تابش‌های خورشیدی شدید در بالای اتمسفر را تعدیل می‌کند. پنجره‌های منعکس‌کننده اشعه‌های فرابنفش نیز به‌پشتیبانی این سیستم می‌آیند.
سفر نپتون به فضا و برگشت به زمین هردو در دریا رخ خواهند داد. نپتون از عرشه یکی از کشتی‌های کمپانی، که وویجر نام دارند، به فضا صعود می‌کند. این کشتی‌ها را برخی از مهندسان کشتی‌های فرود اسپیس‌ایکس طراحی کرده‌اند.
در انتهای کپسول یک مخروط پاشش وجود دارد که نقش تثبیت‌کننده و لنگر فضاپیما را بعد از فرود در دریا ایفا می‌کند. نقش این مخروط آن است که از پرت‌شدن یک کره آب به هوا بعد از برخورد به سطح آب جلوگیری کند.
مسافران سپس در فضاپیما چشم به راه می‌همانند تا یک کشتی برای انتقال آن‌ها برسد. Space Perspective از کشتی‌های بسیاری منفعت گیری می‌کند تا زمان بازیابی فضاپیما از ۱۵ دقیقه زیاد تر نشود. چون در طول پرواز شش ساعته (مطابق برنامه) فضاپیما صدها کیلومتر از نقطه اغاز خود دور خواهد شد.
کپسول‌های نپتون همانند کپسول‌های دراگون اسپیس‌ایکس قابلیت منفعت گیری مجدد دارند. با این که یک کاپیتان در این پروازها وجود دارد، اما اکثر عملیات مربوط به پرواز از مقر کمپانی روی زمین کنترل می‌بشود. کاپیتان می‌تواند در اوقات اضطراری کنترل کپسول را برعهده بگیرد، اما Space Perspective عمل های احتیاطی زیاد بسیاری برای جلوگیری از بحران انجام داده است.
برخلاف کپسول، بالن‌ها قابلیت منفعت گیری مجدد ندارند. Space Perspective یک خط تشکیل اختصاصی برای این بالن‌ها تشکیل کرده. هر بالن از اتصال تکه‌های کوچکی همانند توپ بسکتبال دوخته می‌بشود. این کمپانی تصمیم دارد که در هر سال بالن کافی برای ۱۰۰ پرواز تشکیل کند.
بالن زمان پرواز به‌مرور زمان با گاز هیدروژن پر می‌بشود. طراحی درزهای دوخت به‌طوری است که درصورت پارگی، شکاف ایجادشده نمی‌تواند گسترش اشکار کند. این چنین حجم زیاد بزرگ بالن به این معنی است که فضاپیما می‌تواند با وجود شکاف‌های کوچک هم چنان به صعود خود ادامه دهد. در صورتی که شکاف‌ها زیاد مشکل‌ساز شوند، سیستم فرود اضطراری کپسول با چتر نجات فعال خواهد شد.
جین پوینتر می‌گوید Space Perspective پیش از هر پرواز سرنشین‌دار، حداقل ۱۰ آزمایش بدون سرنشین انجام می‌دهد. قرار است تعدادی از این آزمایش‌ها با نواقص به عمد باشند تا کارکرد سیستم‌های اضطراری نیز بازدید بشود. این کمپانی در اواخر سال ۲۰۲۴ یا اغاز ۲۰۲۵ پروازهای سرنشین‌دار را اغاز خواهد کرد.
هر صعود نزدیک به دو ساعت طول می‌کشد. به این ترتیب، مسافران می‌توانند برای مدتی زیاد طویل از توانایی گذار به فضا، که فضانوردان تنها چند دقیقه توانایی‌اش می‌کنند، لذت ببرند. سپس فضاپیما دو ساعت در بالای اتمسفر باقی می‌ماند. در این زمان از مسافران پذیرایی می‌بشود و آن‌ها می‌توانند با WiFi با زمین ربط داشته باشند. برگشت به زمین نیز تقریباً دو ساعت زمان می‌برد.
اکنون، قیمت هر بلیت پرواز به فضا با بالن ۱۲۵ هزار دلار است. اما پوینتر امیدوارد است که در آینده‌ای نزدیک این کپسول‌ها برای افراد بیشتری قابل‌تهیه باشند. او پیش‌بینی می‌کند که قیمت هر بلیت در نهایت زیاد کمتر از ۱۰۰ هزار دلار خواهد شد.
