آقای وزیر ارتباطات؛ دقیقاً کجایی؟_رنگو

وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، بار سنگینی از مسئولیت بر دوش دارد و وزیر متولی این وزارتخانه نیز نه یک مدیر معمولی، که متولی سه رسالت حیاتی و درهم‌تنیده است: حمایتو هدایت کسب‌وکارهای نوپا و شرکت‌های پیشران در عرصه‌ فناوری، گسترش‌ زیرساخت‌های بنیادین و امن اقتصاد دیجیتال، و مهم‌تر از همه، ضمانت دسترسی بی‌دغدغه‌ توده‌ مردم به خدمات ارتباطی و دیجیتال پایه. این سه رکن، مثلثی را راه اندازی خواهند داد که ارامش و پیشرفت فضای مجازی سرزمین بر آن محکم است و غفلت از هر ضلع، بنیان کل اقتصاد دیجیتال، و بلکه کل اقتصاد را سست می‌کند.

اما نگاهی به رخدادهای رسانه‌ای تازه، تصویری دلواپس‌کننده از توازن این مسئولیت‌ها ترسیم می‌کند. آنچه بیشتر از هر چیز به چشم می‌آید، وجود پررنگ وزیر در جلسات تخصصی با فعالان اقتصادی، افتتاح پروژه‌های زیرساختی، و پیگیری مسائل مربوط به کسب‌وکارها و زیرساخت‌های کلان است.

به جلسات اخیری که وزیر ارتباطات در آنها وجود داشته و نتیجه و خبر آنها در رسانه رسمی این وزارتخانه منعکس شده است، دقت کنید:

• نشست مشترک وزیر ارتباطات با رییس سازمان اداری و استخدامی
• شرکت در جلسه «پنجشنبه‌های نظارتی» منطقه مطلب
• شرکت در جلسه شورای معاونان این وزارتخانه

هرچند اهمیت این عمل های انکارناپذیر است، اما گویی ضلع سوم مثلث حیاتی ماموریت های وزارت ارتباطات – یعنی خدمات مستقیم و روزمره به مردم – این روزها در سایه قرار گرفته و مسئول وزارت ارتباطات به آن بی‌دقت است.

یکی از آخرین موارد وجود ستار هاشمی در عرصه عمومی برای پاسخگویی به مردم، وجود در برنامه‌ای تلویزیونی به همراه «جناب خان» می بود. وزیر در آن برنامه با شوخی‌های این عروسک بامزه همراه شد و خندید. در بخشی از برنامه با شنیدن صدای فرزندانش اشک به چشم آورد. اما در نهایت، در آن برنامه‌ هم سخن دندان‌گیری نزد که دردی از مردم دوا کند یا ریشه مشکلی را توضیح بدهد.

‌در کنار این، وجود وزیر ارتباطات در شبکه‌های اجتماعی نیز این روزها کم‌رنگ شده است. هرچند در حالت کلی نیز تحلیل کارکرد توییتری ستار هاشمی مشخص می کند که او طبق معمولً در زمان شکل‌گیری مشکلاتها ساکت است و سپس از حل بحران، به‌ حضوری مختصر و عذرخواهی و وعده حل مشکل بسنده می‌کند و بعد از جواب‌ دادن به یکی دو کامنت، مجدد تا زمان‌ها غیب‌ می‌بشود و در این زمان به هیچ منشن و سوالی جواب نمی‌دهد.

اکنون این غفلت در شرایطی رخ می‌دهد که جامعه بعد از جنگ ۱۲ روزه، تا این مدت با پیامدهای اختلالات گسترده‌ ارتباطی دست‌وپنجه نرم می‌کند. با گذشت روزها، نه تنها خدمات به ارامش قبل بازنگشته، که مردم هر روز با چالش‌های جدیدی مواجهند: اختلالات GPS که زندگی روزمره و ناوبری را مختل کرده، مشکلات فنی در شبکه‌های TD-LTE که دسترسی به اینترنت همراه را در مناطق گوناگون با سختی مواجه کرده، کم شدن شدت اینترنت، از کار افتادن پروتکل‌ها و سرویس‌های گوناگون،  و حتی گزارش‌های متعدد مبنی بر «داخلی شدن ارتباطات» در دقایقی از روز که پیوند کاربران با جهان خارج را قطع می‌کند.

آقای وزیر! در این چنین شرایطی، غیبت شما از صحنه‌ رسانه‌ای و او گفت‌وگوی مستقیم با مردم، زخم قدیمی‌ای را تازه می‌کند. شهروندان برای انجام امور روزمره، ارتباطات الزامی، و حتی منفعت گیری از سرویس‌های حمل‌ونقل، هر روز به دیوار اختلالات برخورد می‌کنند. آن‌ها نه توضیحی می‌شنوند، نه زمان‌بندی برای از بین بردن مشکلات می‌بینند، و نه حتی مطمعن دارند که صدای اعتراض‌شان به گوش مسئولان می‌رسد.

شفاف‌سازی درمورد‌ ریشه‌ اختلالات فنی، اراعه‌ نقشه‌راه سریع یا حداقل توضیح و قولای برای بهبود کیفیت خدمات، تنها بخشی از حقوق اولیه‌ مردم است. وزیری که نام «ارتباطات» بر وزارتخانه‌اش نقش بسته، نمی‌تواند در بحبوحه‌ این چنین مشکلات ملموسی، پشت درهای بسته‌ جلسات فنی نهان بشود. نام شما اگرچه «ستار» است، ماموریت شما نه «پوشاندن»، بلکه عریان و رفع کردن عیوب ارتباطی است. مستور ماندن در روزگار این روزگار سخت نیز روشای نیست که به مذاق مردم خوش بیاید.

گسترش‌ زیرساخت‌ها و حمایتاز کسب‌وکارهای فناوری، اهدافی حیاتی می باشند، اما تحقق آنها الزام برخورداری از اندوخته‌ای به نام «مطمعن عمومی» است. این مطمعن امروز با هر قطعی GPS، با هر کم شدن شدت و کیفیت غیرمنتظره، و با هر لحظه انزوای دیجیتالی، ترک برمی‌دارد. مردم، با اهمیت ترین ذی‌نفعان وزارتخانه‌ شما، با این سوال تنها مانده‌اند: هنگامی زندگی روزمره‌شان دچار اختلالات فنی مکرر است، وزیر ارتباطات دقیقاً کجاست؟