[ad_1]
نوشته و ویرایش شده توسط مجله ی رنگو
در پژوهش بالینی جدیدی، هوش مصنوعی دستیار پزشکی استارتاپ K Health در دوسوم موارد همانند پزشکان انسانی بیماری افراد را تشخیص داد و در یک‌سوم نیز نتایج بهتری نسبت به انسان‌ها اراعه کرد.
بر پایه گزارش فوربز، محققان مرکز پزشکی سیدرز-ساینای و استارتاپ سلامت دیجیتال K Health پیشنهاد‌ها و تشخیص‌های چت‌بات هوش مصنوعی K Health را با کارکرد پزشکان واقعی قیاس کردند. زیاد تر بیمارانی که در این تحقیق شرکت کردند، دارای علائم حاد تنفسی، ادراری، واژینال، چشمی یا دندانی بودند که به قسمت اورژانس مجازی مراجعه کرده بودند. محققان دریافتند این هوش مصنوعی در دوسوم موارد تصمیماتی شبیه پزشکان می‌گیرد و در یک‌سوم دیگر کارکرد بهتری دارد.
یقیناً K Health می‌گوید این هوش مصنوعی برای جایگزینی پزشکان طراحی نشده، بلکه مقصد آن اراعه مراقبت‌های بهداشتی بهتر است.
کارکرد بهتر هوش مصنوعی K Health نسبت به پزشکان
در این پژوهش، محققان از داده‌های Cedars-Sinai Connect، برنامه مجازی مبتنی‌بر دستیار هوش مصنوعی K Health منفعت گیری کردند که سال ۲۰۲۳ راه‌اندازی شده. این چت‌بات با بیماران سخن بگویید و اسبق پزشکی آنها را بازدید می‌کند تا بیماری‌شان را تشخیص دهد.
در این پژوهش، در ژوئن و ژوئیه ۲۰۲۴ محققان ۴۶۱ ویزیت بزرگسالان را بازدید و پیشنهاد‌های هوش مصنوعی را با پزشکان قیاس کردند. این چنین محققان از ۴ پزشک خواستند تصمیمات بالینی انسان و هوش مصنوعی را برسی کنند.
در ۶۸ درصد موارد، پیشنهاد‌های هوش مصنوعی و پزشکان نمرات برابری گرفتند و در بقیه موارد، داوران تصمیمات هوش مصنوعی را تقریباً دوبرابر بهتر برسی کردند. این چنین این تحقیق نشان داد هوش مصنوعی در ۲.۸ درصد اوقات پیشنهاد بالقوه زیان اور به بیماران کرده است، این رقم برای پزشکان ۴.۶ درصد می بود.
«آلون بلوک» (Allon Bloch)، هم‌‌بنیان‌گذار و مدیرعامل شرکت K Health می‌گوید: «من به این نوشته زیاد افتخار می‌کنم. هوش مصنوعی تصمیمات بهتری می‌گیرد و اشتباهات کمتری می‌کند. هوش مصنوعی در پیروی از دستورالعمل‌ها بهتر است. جایی هم که هوش مصنوعی به‌خوبی پزشکان نبوده است، تفاوت‌های کوچکی وجود داشت.»
محققان می‌گویند هوش مصنوعی در مشکلات نسبتاً ساده می‌تواند عالی عمل کند و احتمالا نیازی به مداخله پزشک نیز نداشته باشد اما در بیمارهای پیچیده باید انسان بر هوش مصنوعی نظارت کند.
یافته‌های این پژوهش در ژورنال Annals of Internal Medicine انتشار شده است.
دسته بندی مقالات
[ad_2]
