پژوهشهای تازه نشان خواهند داد که صبرکردن زیاد برای اولین و آخرین وعده غذایی در روز میتواند آثاری منفی روی سلامت قلبی-عروقی شما داشته باشد و ریسک بیماری را افزایش دهد. نتیجه یک مطالعه تازه روی ۱۰۳,۳۸۹ نفر میگوید هنگامی پای غذاخوردن در بین باشد، تکتک ساعتها قیمت دارند.
پژوهشگران یک شاخه علمی نوظهور بهنام کرونونوتریشن (Chrononutrition) میگویند سلامت ما نه تنها به چیزی که میخوریم، بلکه به وقتی که غذا میخوریم نیز بستگی دارد. زمانبندی قولهای غذایی در کنار دریافت نور، ریتم شبانهروزی و درنتیجه سلامت ما را تعیین میکند.
پژوهشی در سال قبل نشان داد افرادی که غذای خود را دیرتر میخورند، آرامتر از بقیه کالری میسوزاندند. این افراد دچار تغییرات ژنتیکی خواهد شد که بدن را به ذخیره زیاد تر لیپید و در نتیجه رشد چربی وامیدارد. چند ماه قبل، پژوهشی دیگر نشان داد که بیماران دیابتی که فقط از ظهر تا ساعت ۸ شب غذا میخورند، نسبت به افرادی که یک رژیم کالری محدود معمولی دارند، وزن بیشتری از دست خواهند داد.
مطالعهای روی موشها در سال ۲۰۲۲ نشان داد که هنگامی جوندهها ناچار شدند در فعالترین ساعتهای شب غذا بخورند، طول عمرشان ۳۵ درصد افزایش یافت.
ریسک بیماری قلبی-عروقی را با ساعت غذاخوردن کنترل کنید
در یک پژوهش تازه، دانشمندان بهسراغ دادههای تغذیهای ۱۷۵,۰۰۰ شرکتکننده در فرانسه از سال ۲۰۰۹ رفتهاند. آنها ۱۰۳,۳۸۹ مورد را برای تحلیل عوامل ریسک بیماری قلبی-عروقی انتخاب کردند.
نتایج مشخص می کند که با هر ساعت تأخیر در خوردن صبحانه، ریسک بیماری قلبی-عروقی ۶ درصد افزایش مییابد. یعنی اگر فردی در ساعت ۷ صبح و فرد فرد دیگر در ساعت ۱۰ صبح صبحانه بخورند، دومی ۱۸ درصد ریسک ابراز بیماری بیشتری خواهد داشت.
بهعلاوه، آنهایی که آخرین وعده خود را سپس از ۹ شب میخوردند، نسبت به افرادی که قبل از ساعت ۸ شب به مصرف کالری آخر میدادند، ۲۸ درصد ریسک بیشتری برای گسترش بیماریهایی همانند سکته و آنوریسم داشتند.
این چنین این مطالعه رابطهای را بین افت ریسک بیماریهای قلبی-عروقی و زمان گرسنگی طویلتر بین شام و صبحانه روز سپس اشکار کرد.
پژوهشگران در مقاله خود نوشتهاند که این نتایج اهمیت اتخاذ الگوهای وقتی مصرف زودهنگام قولهای غذایی را مشخص می کند. این یافتهها با مطالعات تجربی و مشاهدهای قبلی سازگار است. آنها میگویند مطالعات بیشتری در مقیاسهای بزرگتر برای بازدید ربط زمانبندی غذا با سلامت قلبی-عروقی ملزوم است.