۴۶ سال قبل از میلاد، «ژولیوس سزار» سیستم تقویم را اصلاح کرد. بر پایه پیشنهاد‌های اخترشناس سوسیگنس از اسکندریه، تقویم جولیان شامل یک روز کبیسه در هر چهار سال می‌بشود تا این حقیقت را توضیح دهد که طول یک سال زمینی مقداری زیاد تر از ۳۶۵ روز است.
در کلمه امروزی، وقتی که این سیاره یک بار به دور خورشید بچرخد، میانگین ۳۶۵.۲۴۲۱۹ روز خورشیدی است. به این علت اگر سال‌های تقویم دقیقاً شامل ۳۶۵ روز می‌شدند، هر ۴ سال یک روز از سال زمین دور می‌شدند. درنهایت ژوئیه (به‌نام خود ژولیوس سزار) در زمستان نیمکره شمالی رخ می‌داد.
با اتخاذ یک سال کبیسه و یک روز اضافی در هر چهار سال، تقویم جولیان درست‌تر خواهد می بود.
در سال ۱۵۸۲ «پاپ گریگوری سیزدهم» دقت بیشتری را اراعه کرد که در آن روزهای کبیسه نباید در سال‌هایی که به ۰۰ ختم خواهد شد رخ دهند، مگر این که بر ۴۰۰ تقسیم شوند.
آخرین مطالب
- گسترش الگوریتم جدیدی برای شارژ که عمر سودمند باتری‌ها را دو برابر می‌کند_رنگو
- ۱۱ ویژگی محیط کار مثبت + اهمیت تشکیل محل کار سالم_رنگو
- باکتری‌های خون آشام و مرگبار به راحتی وجود خون را تشخیص می دهند_رنگو
- انسان‌ها در بازار کار چه مزیت‌هایی نسبت به هوش مصنوعی دارند؟_رنگو
- دستگاه تازه پوشیدنی متا بدون نیاز به کاشت در مغز سیگنال‌های مغزی را می‌خواند_رنگو
یقیناً، اصطکاک جزرومدی در سیستم زمین و ماه، چرخش زمین را کند می‌کند و به‌مرور زمان روز را نزدیک به ۱.۴ میلی‌ثانیه در هر قرن طویل می‌کند. این بدان معناست که روزهای کبیسه نزدیک به ۴ میلیون سال دیگر، الزامی نخواهد می بود.
در عکس روز ناسا چه می‌بینیم؟
عکس امروز ناسا یک سکه نقره رومی یک دیناری از ژولیوس سزار (سمت چپ) و ونوس، الهه رومی عشق (سمت راست) را مشخص می کند.
